Stereo i Kolorowo - Underground: HJ Lim – Ravel/Scriabin: Piano Music, płyta CD

Dwa powyższe zdjęcia z oficjalnej strony HJ Lim

HJ Lim to prawdziwy klejnot pochodzący z dalekiej Korei Południowej. Kraj, który w Polsce kojarzy się głównie z gwałtownym rozwojem technologicznym, wizją futurystów dziejącą się w teraźniejszości, innowacją i postępem, może poszczycić się także utalentowanymi muzykami i wirtuozami gry na fortepianie klasycznym. HJ Lim to wschodząca gwiazda pianistyki, o której jest co raz to głośniej i która podbija serca melomanów wysokim talentem interpretatorskim i doskonałą techniką. HJ Lim czaruje niespotykaną wrażliwością, jednoczesną energią i subtelnością stylistyczną, którą można nazwać ultra-romantyczną i sensualną.

HJ Lim (a w zasadzie Hyun-Jung Lim, bo tak w rzeczywistości nazywa się) rozpoczęła naukę gry na fortepianie już w wieku trzech lat, czyli jako małe dziecko. Jej pierwszy nauczyciel Jong-Sum Kim, szybko rozpoznał w niej nieprawdopodobny talent pianistyczny. Dwunastoletnia HJ przeniosła się do Paryża, gdzie z z najwyższym wyróżnieniem ukończyła Conservatoire National Région de Compiègne pierwszego stopnia. Następnie, jako piętnastolatka, stała się najmłodszym w historii która uzyskała dyplom (Diplôme d'Etudes Musicales Complètes) uczelni muzycznej w Normandii. W 2003 roku Lim rozpoczęła studia w Konserwatorium Paryskim (Conservatoire National Supérieur de Musique de Paris) pod kierunkiem Henri Barda. Studia ukończyła trzy lata później – ponownie z najwyższą oceną i wyróżnieniem. W międzyczasie Koreanka występowała z różnymi orkiestrami na wielu festiwalach i konkursach, w tym i na bardzo prestiżowych. Jej sceniczny indywidualny debiut miał miejsce w Stadtcasino w Zurichu jako wschodząca gwiazda. Jej dalsze koncerty i występy na całym świecie zaowocowały rozpoczęciem współpracy z Royal Liverpool Philharmonic Orchestra, Hofer Symphoniker, Munchner Symphoniker oraz Bilkent Symphony.

Artystka ma na swoim koncie (jej debiut płytowy) nagranie kompletu sonet fortepianowych Beethovena (od pierwszej do trzydziestej drugiej), które zostały wydane w ośmio-płytowym boksie „Beethoven: Complete Piano Sonatas” (jest także edycja czterech podwójnych płyt wydanych osobno). Zestaw ten stał się nie lada sensacją, bowiem mało który pianista miał aż tyle odwagi (i umiejętności), aby porwać się na tak karkołomne przedsięwzięcie. Do tej pory takiego dzieła dokonało nie więcej niż dziesięciu. A dla HJ Lim był to przecież debiut! Co więcej, album z sonetami Beethovena stał się nie tylko sensacją muzyczną, ale i przebojem rynkowym. Natomiast część Sonaty nr 14: I. Adagio sostenuto zwana księżycową była najchętniej słuchanym utworem fortepianowym, w tym i na YouTube.

3 lutego 2014 roku ukazała się kolejna płyta artystki. Tym razem obszar poszukiwań artystycznych młodej Koreanki obejmuje dwóch kompozytorów epoki fin-de-siècle: francuskiego impresjonisty Maurice Ravela oraz rosyjskiego ekspresjonistę Alexandra Scriabina. Obu łączy podobny wiek (Scriabin był starszy o zaledwie trzy lata) oraz umiejętność nie tylko komponowania wielkich dzieł, ale także wirtuozeria gry na fortepianie. Obaj tworzyli muzykę głównie fortepianową, byli dużymi eksperymentatorami – Ravel był pionierem impresjonizmu w pianistyce, zaś Scrabin pierwszy zaczął stosować akordy dysonansowe, co było pierwowzorem atonalności w sztuce. Ich wizjonerskie podejście do wykorzystywania wielu tekstur i brzmienia fortepianu mają więcej cech wspólnych, niż iluzorycznie by się wydawało – bo pozornie ich muzyka jest bardzo kontrastowa.

Powyższe kontrasty i podobieństwa muzyki Ravela i Scriabina w bardzo ciekawy sposób zilustrowała HJ Lim wybierając intrygujące utwory artystów, a następnie przeplatając je jeden po drugim na płycie. Album otwiera (ośmioczęściowa) kompozycja „Walce Szlachetne i Sentyentalne” Ravela, która jest tonalnie rozedrgana, niespokojna – narysowana niczym ciemny pejzaż o mistycznym zabarwieniu. Potem pojawiają się dwie Sonaty Fortepianowe (Nr 4 i Nr 5) Scriabina po poetycku na zmianę ekspresyjne i sensualne. Kolejne ścieżki albumu to ponownie utwór Ravela – tym razem jest to wielokolorowy (i bardzo trudny technicznie) utwór „Sonatine” z lat 1903 - 1905. Potem przychodzi kolejny walc – jest to Walc Op.38 Scriabina, zaś zaraz po nim Dwa Poematy Op. 32 - także Scriabina. Płytę zamyka monumentalny Walc Ravela, który napisany został tuż po zakończeniu I Wojny Światowej, bo w na przełomie 1919 i 1920 roku. Stąd jest tu dużo narastających brzmień i rytmów, powtórzeń i przełamań tempa, co buduję klimat dużego niepokoju, a w punktach kulminacyjnych wręcz makabry i przerażenia.

HJ Lim z powyższego niełatwego zadania artystycznego wywiązała się lepiej niż dobrze. Jej wrodzona umiejętność ekspresji i jednoczesnej subtelności gry na fortepianie oraz spore wyczucie stylistyczne wybornie sprawdzają się w tak rozedrganym, ale i pięknym materiale, jakim jest twórczość Ravela i Scriabina. Być może, tu i ówdzie, przydałoby się więcej wnikliwości i większego wyrazu, lecz należy założyć, iż HJ Lim jest na początku swojej kariery pianistycznej i z czasem do oszałamiającej techniki fortepianowej dołączy także więcej wysublimowania oraz poezji.

Oficjalna strona HJ Lim: TUTAJ

Informacje o albumie na stronie Warner Classics: TUTAJ.