Kwintet instrumentów dętych Les Vents Francais tworzy pięciu muzyków: Emmanuel Pahud (flet), Paul Meyer (klarnet), Francois Lelux (obój), Gilbert Audin (fagot) oraz Radovan Vlatkowic (róg francuski). Wszyscy są wybitnymi instrumentalistami rozwijającymi indywidualne kariery. Liderem kwintetu jest Emmanuel Pahud, który urodził się w 1970 roku w Genewie (Szwajcaria). Już w wieku 6 lat zaczął uczyć się grać na flecie w Rzymie u Francoisa Bineta, bowiem rodzice usłyszawszy niepospolity talent syna, rozpoczęli profesjonalną edukację. Pahud pobierał nauki u wielu renomowanych europejskich nauczycieli gry na flecie - między innymi w Brukseli i w Bazylei. W 1990 roku ukończył Konserwatorium Paryskie, lecz w międzyczasie uzyskał wiele nagród podczas międzynarodowych festiwali muzycznych. Pobierał też lekcje stylu i interpretacji u światowej sławy szwajcarskiego flecisty Aurele Nicolet. W 1992 roku objął prestiżowe stanowisko głównego flecisty Berlińskiej Orkiestry Symfonicznej, by w 2000 roku z niego zrezygnować i poświęcić się wyłącznie kwintetowi Les Vents Francais...
Najnowszy album Les Vent Francais jest złożony z dwóch osobnych przedsięwzięć "French music for winds" oraz "20th-Century Wind Quintets". Pierwsza część to hołd złożony francuskim kompozytorom takim jak: Jaques Ibert, Maurice Ravel, Andre Jolivet oraz Darius Milhaud, natomiast druga część poświęcona jest europejskim: Gyorgy Ligeti, Alexander von Zemlinsky, Samuel Barber, Sandor Vress i Paul Hindemith. Wspólnym mianownikiem jest okres wybranych dzieł kompozytorów - oscyluje głównie pomiędzy latami 1930 - 1950 oraz, można rzec, kontemplacyjny, ulotny styl, aczkolwiek wielokolorowy, a często nawet mocno ekspresyjny.
Urocza jest kompozycja Gyorgy Ligetiego "6 Bagateli na kwintet dęty" (słuchaj TUTAJ), napisana w 1953 roku, a zagrana przez zespół lekko i powabnie, w stylu muzyki filmowej. Ligeti jest przecież najbardziej znany z wykorzystywania jego muzyki w filmach - głównie Stanleya Kubricka: Odyseja Kosmiczna 2001, Lśnienie, Oczy szeroko zamknięte i innych.
Coś niesamowitego jest w dziele "Wind Quintet" Paula Taffanela (słuchaj TUTAJ) z 1876 roku (jedyny utwór z XIX wieku wykorzystany na płycie), fundatora i słynnego mentora Francuskiej Szkoły Flecistów w Konserwatorium Paryskim. Podczas słuchania jego interpretacji w wykonaniu Les Vent Francais przed oczami malują się romantyczne obrazy, pastelowe kolory. Dominują ciepłe barwy, które francuski zespół zwinnie eksponuje. Akcentuje.
Wykorzystanie przez kwintet wielu różnych kompozycji z wielu okresów (po sobie następujących) czyni album bardzo wielowątkowym - często stawia w kontrze (lub w przeciwfazie) relacje uczeń - mistrz, które ostatecznie okazują się spójne, bo wzajemnie uzupełniające się. Obie części albumu (francuska i europejska) zawiera wielowymiarowe melodyjne i eleganckie utwory, często w manierze francuskiego neoromantyzmu, które kwintet płynnie spaja, czyni harmonijnym i bardzo sugestywnym. Radosnym. Les Vents Francis gra po mistrzowsku lekko, z pozoru jakby od niechcenia, lecz jest to styl przynależny wybitnym wirtuozom. Piękna płyta - polecam.
Nagrań dokonano pomiędzy 27-31 lipca 2011 roku w Bavaria Musikstudios w Monachium. Producentem płyty był Bernhard Albrecht, zaś inżynierem dźwięku - Stefan Briegel. Album ukazał się nakładem Warner Classics 13 stycznia 2014 roku na płycie kompaktowej, a 1 stycznia - w formacie plikowym w iTunes (TUTAJ).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Komentarz będzie oczekiwać na moderację